4 Φεβρουαρίου, μια μέρα αφιερωμένη σε όλους εκείνους τους γνωστούς και άγνωστους μαχητές που καθημερινά δίνουν τον δικό τους αγώνα με στόχο το πολυπόθητο τρόπαιο, που δεν είναι άλλο από την ίδια τη ζωή.
Γνωρίζω ότι και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να πάθουμε εμείς ή οι δικοί μας άνθρωποι το
.jpg)
παραμικρό και να είναι αιτία αυτή η νόσος ,σκορπά απογοήτευση και θλίψη μέσα μας , ξεχνώντας όμως ότι ο θάνατος αποτελεί λύτρωση την οποία όμως δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να βιώσουμε τόσο νωρίς , αφού η ζωή είναι το ωραιότερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Δεν πρέπει όμως να αγνοούμε το πιο βασικό, καθημερινά φεύγουν από τη ζωή ένα σωρό άνθρωποι που ήρθαν αντιμέτωποι με την επάρατη νόσο και δεν τα κατάφεραν, άλλοι επειδή η αρρώστια ήταν επιθετικής μορφής και δεν έδινε χώρο για περισσότερες ενέργειες και άλλοι επειδή άργησαν να προβούν στις απαραίτητες εξετάσεις , χάνοντας πολύτιμο χρόνο. Στη περίπτωση του καρκίνου η δύναμη ψυχής και ιδιαίτερα ο χρόνος είναι από τους μεγαλύτερους συμμάχους αφού οπλισμένος κάποιος με αυτά τα δυο στοιχεία αλλά και με λίγη τύχη μπορεί να βγει νικητής σε αυτό τον αγώνα , όπως πολύς και πολύς κόσμος.
Ο καρκίνος που πολλοί φοβούνται ακόμη και να τον αναφέρουν με το όνομα του, είναι μια αρρώστια που εδώ και χρόνια οδηγεί στον θάνατο ανθρώπους όλων των ηλικιών, αφού δεν κάνει διακρίσεις σε θέματα ηλικίας , φύλου ή οικονομικής κατάστασης , όσο λοιπόν και αν φοβόμαστε να αναφερθούμε σε αυτόν , πρέπει να ασχοληθούμε και να βοηθήσουμε άτομα που το έχουν ανάγκη. Φυσικά το να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που παλεύουν ή όχι με τη νόσο αυτή , θέτει και κάποια όρια στο πόσο θα τους φανούμε χρήσιμοι , ας ξεκινήσουμε όμως από το πιο εύκολο σε όλους μας, να υπενθυμίζουμε δηλαδή την σημασία της πρόληψης. Η πρόληψη έσωζε και θα συνεχίσει να σώσει ζωές , γιατί λοιπόν ορισμένα παιδιά να στερούνται τους γονείς τους , ή γονείς να στερούνται τα παιδιά τους η γενικότερα αγαπημένα πρόσωπα και να είναι αιτία αυτή η αρρώστια? Ο φόβος δεν οφελεί κανέναν και πουθενά , ίσα ίσα αυτός είναι που μας φθείρει και μας οδηγεί στον θάνατο, για αυτό δείξτε θάρρος και τίποτα δεν θα σας στερήσει το δικαίωμα στη ζωή.
Η μάχη κάποιες φορές μπορεί να είναι άνιση , όποιο όμως και να είναι το τέλος, ο νικητής θα είσαι πάντα ΕΣΥ ....... Γιατί ? Γιατί είχες τα κότσια να παλέψεις.
Γνωρίζω ότι και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να πάθουμε εμείς ή οι δικοί μας άνθρωποι το
Ο καρκίνος που πολλοί φοβούνται ακόμη και να τον αναφέρουν με το όνομα του, είναι μια αρρώστια που εδώ και χρόνια οδηγεί στον θάνατο ανθρώπους όλων των ηλικιών, αφού δεν κάνει διακρίσεις σε θέματα ηλικίας , φύλου ή οικονομικής κατάστασης , όσο λοιπόν και αν φοβόμαστε να αναφερθούμε σε αυτόν , πρέπει να ασχοληθούμε και να βοηθήσουμε άτομα που το έχουν ανάγκη. Φυσικά το να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που παλεύουν ή όχι με τη νόσο αυτή , θέτει και κάποια όρια στο πόσο θα τους φανούμε χρήσιμοι , ας ξεκινήσουμε όμως από το πιο εύκολο σε όλους μας, να υπενθυμίζουμε δηλαδή την σημασία της πρόληψης. Η πρόληψη έσωζε και θα συνεχίσει να σώσει ζωές , γιατί λοιπόν ορισμένα παιδιά να στερούνται τους γονείς τους , ή γονείς να στερούνται τα παιδιά τους η γενικότερα αγαπημένα πρόσωπα και να είναι αιτία αυτή η αρρώστια? Ο φόβος δεν οφελεί κανέναν και πουθενά , ίσα ίσα αυτός είναι που μας φθείρει και μας οδηγεί στον θάνατο, για αυτό δείξτε θάρρος και τίποτα δεν θα σας στερήσει το δικαίωμα στη ζωή.
Η μάχη κάποιες φορές μπορεί να είναι άνιση , όποιο όμως και να είναι το τέλος, ο νικητής θα είσαι πάντα ΕΣΥ ....... Γιατί ? Γιατί είχες τα κότσια να παλέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου